Nummer 24: mannetjes op de Twentse Haringparty op De Wilmersberg

Waarom vinden ‘mannetjes’ het zo belangrijk om belangrijk te zijn? Zelfs als ze de pensioengerechtigde leeftijd ruim gepasseerd zijn, willen ze blijven meedoen in allerlei bestuurtjes, kulcommissies en onzincomités. Krijgen ze hem niet meer omhoog en zoeken ze daarvoor compensatie? Is macht verslavend?

Neem nou Bram Hulshof die vooral door lang te blijven zitten uiteindelijk ‘chef bedrijven’ werd bij de ABN Amro in het oosten des lands. Dat leverde hem natuurlijk een hoop slijmerige vrindjes op die krediet nodig hadden. Om niet achter de geraniums te verzanden (zo’n tophuwelijk heeft Hulshof ook niet, kan ik u verzekeren, maar deze activa zijn niet te versmaden), werd hij voorzitter van de Kamer van Koophandel. Dan zeggen ze altijd dat ‘ze gevraagd zijn’. Als voorzitter van de kamer van koophandel heeft hij de zaken (eerlijk is eerlijk) door er een paar omhoog gevallen secretarissen uit te flikkeren goed op de rit gekregen, zaken die zijn voorganger had laten verslonzen. Hoewel hij zelf tijdens zijn afscheidsinterview in de Grote Kerk te Deventer weinig kon opsommen wat hij als voorzitter had bereikt. Waarbij het voor mij nog de vraag is of dat bescheidenheid is of de alcohol.

Brammetje wil nog steeds mee blijven tellen en daarom is hij zo druk met de Twentse Haringparty op De Wilmersberg. Hij kreeg zelfs ex-makelaar Harry Mens (van Business Class, RTL5) zover dat die naar Twente afreisde. Mens laat zich betalen en flink ook, andere leden van het haringbestuur ontkennen ten stelligste dat het optreden van Hulshof uit de algemene pot is gedaan. Hulshof lulde er in het programma over dat ‘zijn’ party regelrecht is verhuisd van kasteel Haarzuilens naar Twente. Het zal de alcohol zijn of dementie.

Een kort geschiedenislesje. In de jaren zestig nodigde vakbondsjournalist Henny ten Brink een aantal bevriende collega’s bij hem thuis uit om een visje te verschalken. Later werd Ten Brink hoofdredacteur (en nog later directeur) van Elseviers Weekblad. Het haringhappen verhuisde in eerste instantie mee naar zijn achtertuin in Harmelen, op nog geen vijftig meter van de plek waar in 1961 het grootste treinongeluk van Nederland plaatsvond. Maar het aantal bezoekers groeide en het inmiddels opgerichte evenementbestuur besloot te verkassen naar kasteel Haarzuilens, een logische keuze, want Ten Brink was ook pr-adviseur van baron Thierry. Die had na een paar jaar geen zin meer in dat gedoe op zijn terrein (hijzelf was er nooit) en toen, Bram, toen verhuisde de eerste en grootste haringparty naar het voorplein van Nijenrode in Breukelen, waar onder anderen Ferdinand Fransen één van de gulle sponsors was. Dat is de enige Twentse link.

Vorige week schreef ik op deze plaats ‘verlepte Twentse party’. Ik neem het terug. Dit jaar was misschien wel de beste Twentse party ooit, met Dave Blank als allerbeste keuze voor die rare zilveren haring. Maak je nou niet belangrijker en daardoor belachelijk.