Dick Zinkweg was de verpersoonlijking van de asfaltlobby in Twente

Nummer 15 – 1998

De verpersoonlijking van de asfaltlobby in Twente was Dick Zinkweg voor de milieubeweging. Hij is vóór de luchthaven, vóór de combiterminal, vóór de aanleg van welke snelweg dan ook, vóór de hogesnelheidslijn en vóór alle andere investeringen in infrastructuur. ‘Een echte Zinkweg’ is in linkse kringen een scheldwoord voor iemand die streeft naar ongebreidelde economische groei zonder naar de gevolgen om te zien.

In zijn werkzame leven was hij de Johan Cruijff van de Oldenzaalse expediteur Bleckmann: hij wist precies hoe de ervaren chauffeurs hun wagens moesten inparkeren en op welke manier de secretaresse moesten typen.

Hij kon zijn ei na de VUT kwijt bij de Luchthaven Twente. Hij stak zijn energie in een voorziening waar politici en bedrijfsleven (zoals de Kamer van Koophandel) mee in hun maag zaten. Zinkweg had tijd zat en deed het niet voor het geld. Hij wilde nogmaals zijn kunstje tonen zoals hij dat ook bij Bleckmann had gedaan.

Bij Bleckmann was hij welhaast alleenheerser. Als directeur van de luchthaven moest hij verantwoording afleggen aan allerlei raadsleden in gehuchten om een schamele subsidie los te krijgen. \’Kabouters\’ werd zijn scheldwoord voor mensen die bij God niet weten waar ze het over hebben, maar daarover wel beslissen.

Als hij kwaad werd, was hij een ongeleid projectiel. Voor journalisten geweldig: in interviews brandde hij iedereen af die tegen de luchthaven was. Die mening vatte hij op als een persoonlijke aanval. Hij heeft volgens eigen zeggen ongeveer vijftien keer zijn abonnement op Tubantia opgezegd omdat deze krant tegen het voortbestaan van de burgerluchtvaart in Twente is. Als hij niet direct met de Enschedese burgemeester Mans werd doorverbonden, werd hij ziedend. En als hij aan het lijntje werd gehouden door een ambtenaar van Verkeer en Waterstaat, stapte hij in zijn auto en reed erheen.

In de eerste jaren werkte deze aanpak. Op die manier haalde hij de kastanjes van Mans (tevens president-commissaris) uit het vuur. Op het laatst werd hij steeds vaker buiten belangrijke beslissingen gehouden.

Eindelijk komt er een club (Reggeborgh) met poen waardoor de luchthaven echte kansen krijgt. Maar Zinkweg doet niet meer mee.

Hij (met zijn vriendje Tiemen Haxe) en niemand anders heeft de afgelopen jaren de luchthaven open gehouden. Zijn tijd is geweest. Dat beseft Zinkweg inmiddels zelf ook. Zijn manier van leidinggeven past niet meer. Per 1 april is hij er tussenuit geknepen.

Ik eis van Mans een fatsoenlijke afscheidsreceptie voor Zinkweg, met alle toeters en bellen en lovende woorden. En anders organiseer ik het zelf.