Nummer 3

FNV Bondgenoten schakelt bij tijd en wijle de politiek in als er problemen zijn in het bedrijfsleven, zoals bij Thales, eerder bij Rath, Tulp en Siemens. Dat heeft op zich niet zo heel veel zin, hoewel een meelevende wethouder op een emotionele bijeenkomst altijd mooie plaatjes oplevert.

Twente heeft tientallen miljoenen gestoken om grote bedrijven naar het oosten van het land te lokken. Maar Texas Instruments, Lucent, Polaroid en noem ze maar op hebben na de vestiging eigenlijk altijd alleen maar gelazer opgeleverd. Dan zit zo’n Nederlandse stroman als een burgemeester in oorlogstijd (iemand moet het doen, nietwaar?) weer uit te leggen waarom hij een paar honderd man op straat flikkert.

Ericsson is één van de weinige missers die desalniettemin voor een aantal mooie nieuwe bedrijfjes heeft gezorgd.

Koester als regio de familiebedrijven ondanks alle kritiek die je er op kunt hebben. Maar waar wethouders ach en gut steunen op de vakbondsavondjes, zorgen ze er niet voor dat de gemeenten eens wat ondernemender denken. Ik geloof soms niet wat die bedrijven moeten doormaken als ze een vergunning aanvragen.

Ik ben ook altijd verbaasd hoe passief de meeste werknemers blijven. Ik sprak een veertigjarige werknemer van De Harense Smid. Geen haar op zijn hoofd dat hij overwoog de winkel te bestormen, de directie in Oss aan te pakken.
Waar de werknemers uit het westen het NOS Journaal keurig te woord stonden, glipten Twentse strijkijzerverkopers er als dieven in de nacht tussenuit, want stel je voor dat je op de televisie komt en de baas herkent je. De Twentse textielbaronnen hebben de nederigheid er ook voor de komende generaties ingestampt. En dus flikken kwaadwillenden in het bedrijf heel gemakkelijk de boel.

De Rijssense Beton Centrale (RBC) wilde zich nooit laten overnemen door de firma Reef, want daar heeft de familie Dubbers de pest aan, dus toen de nakomelingen weinig trek hadden om RBC voort te zetten, verkocht Dubbers zijn bedrijf aan Rocramix (met als aandeelhouders Rouwmaat in Groenlo, Krabbe Betoncentrale in Weerselo en Kramer in Enschede). De negen chauffeurs van RBC konden allemaal overgaan. De handtekening van de verkoop was nog niet gezet of vijf van de negen chauffeurs kregen een schop onder de kont omdat ze de betere betonmortel-CAO niet wilden inruilen voor de transport-CAO). “Ik mag niets zeggen, sorry, maar ik ben er ziek van”, zei Dubbers telefonisch. Dus hij moet zich wel aan afspraken houden en de andere partij niet.

Hans Rouwmaat schat ik in als de kwade genius, die bevestigt het verhaal, maar wil niet inhoudelijk reageren. Bedrijfsleider Theo Peren knapt alles op, en vindt het eigenlijk geen ontslag omdat de chauffeurs enkele duizenden euro’s afkoopsom/zwijggeld hebben meegekregen. De chauffeurs? Ze balen, maar ze doen niets.