Nummer 42: de ondernemingsraad

Veel zelfstandige ondernemers willen af van de ondernemingsraad. Nodeloos gedoe en gezeur is hun opvatting. Bij VDL (sinds enige tijd ook in Almelo vertegenwoordigd na de overname van de Machinefabriek van Philips) wordt niet vergaderd in de baas zijn tijd. Want vergaderen kunnen ze, die ondernemingsraden, en scholing wordt altijd gevolgd in prettige onderkomens in den lande.

Ik ben absoluut niet tegen medezeggenschap. Ik mag wel zeggen, ik ben er een groot voorstander van, maar je hebt er volwassen ondernemers/managers voor nodig en serieuze werknemers. En aan beide kanten schort het daar aan.

Zo ken ik een redacteur van de regionale krant die zich pardoes verkiesbaar stelde voor de ondernemingsraad omdat hij vermoedde dat hij bij de reorganisatie wel eens de pineut kon zijn. En de ontslagbescherming van OR-leden kwam hem op dat moment goed uit.

Ik heb het meegemaakt bij Ten Cate waar de ondernemingsraad volkomen is ingepakt door de bestuursvoorzitter. De voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad vormt daar geen serieuze partij voor De Vries.

Bij Unilever willen ze meer winst voor de aandeelhouders en dus sluiten ze drie van de zes Nederlandse fabrieken. Ik zou zeggen: staken tot de plannen van tafel zijn. Maar de vakbondsman moet zich de blaren op de tong lullen om ook maar enige solidariteit opgehoest te krijgen bij Ola in Hellendoorn waar een ouderwetse NSB-mentaliteit heerst; het zijn angstige, asociale types die allang blij zijn dat hun fabriek wordt overgeslagen in de plannen. Over een paar jaar zijn zij aan de beurt en dan zullen ze wel weer moord en brand schreeuwen en dan moeten de journalisten opschrijven hoe erg zij er aan toe zijn.

Ze willen, zo lieten die lui bij Ola ze de vakbondsman weten, wel staken om een paar centen extra loon te krijgen, voor de nieuwe CAO, maar voor de rest geen polonaise. De OR-man is gewoon een week vrij en laat weten gedurende zijn vrije tijd weinig interesse te hebben om met journalisten te praten. Wel nog even naar Rotterdam geweest waar een leuke bijeenkomst van de Centrale Ondernemingsraad op het programma stond. Unilever lacht zich helemaal gek, ze weten daar natuurlijk welk een lafhartige sukkels daar ooit in dat achterlijke Hellendoorn zijn aangenomen.

De ondernemingsraad is volgens anderen een springplank voor de carrière. Ik was pas bij een bedrijf waar een afdeling chronisch onderbezet is. De OR kreeg een brief van die afdeling, maar het verrassende was dat de betrokken OR-vertegenwoordiger van die afdeling nog nooit over de problemen had gerept. Waarom niet, vraag je je dan af. Omdat een promotie aanstaande was en gezeur geen roet in het eten mocht gooien.