Kick

In 1998 keerde hij terug op verzoek van de toenmalige voorzitter Cees Anker. Die wilde hem als scout. ‘Laat mij het nieuwe stadion maar vullen’, zei hij brutaal. En hij kreeg het publiek weer op de banken. Of liever gezegd, in de dure business-seats. ‘Ik heb het doorzettingsvermogen gekregen van mijn vader, die was havenarbeider. Kan niet, bestaat niet en wil niet, ligt onder het gras’, zei hij altijd’. En hoewel Kick fysiek niet de allergrootste was, werd hij prof. De haven in, dat nooit!

Kick voetbalde bijna twintig jaar voor geld (van 1962 tot 1981) bij Feyenoord, FC Twente, DWS een jaartje, opnieuw FC Twente en Vitesse. In 1972 had Las Palmas interesse, hij kon na afloop van een wedstrijd meteen een contract tekenen. Spijt heeft hij niet, hij is niet zo’n spijtig type dat veel terugkijkt.

Hij vertrok naar FC Twente om daar na een jaar al weer weg te gaan. Naar DWS. Hij kegelde FC Twente persoonlijk (door te scoren tijdens de reguliere speeltijd en de beslissende strafschop in te schieten) uit het toernooi. Elftalbegeleider Olijve (toen centrale ritselaar) haalde hem direct weer terug. In 1974 had FC Twente eigenlijk ook landskampioen moeten worden.

De laatste jaren van zijn carrière sleet Van der Vall in Arnhem bij Vitesse. Hij speelde meer dan 500 wedstrijden in het betaalde voetbal, waarvan 352 voor FC Twente. En 47 Europacupwedstrijden natuurlijk. Trainer worden was geen optie. ‘Ik moest een balletje breed leggen en toen ben ik maar weer weggegaan.’

In 1975 begon hij met een kledingzaak, Kicks’ 21, vernoemd naar zijn rugnummer. In 1997 was het levensfeest bijna over toen hij een zwaar auto-ongeluk kreeg. Veel vertrouwen hadden Anker en de zijnen in 1998 niet in de commerciële kwaliteiten van Van der Vall, want hij kreeg een contract voor acht maanden. “Ik ging bedrijven bellen, uitnodigen, ik ging de hele regio door. Met succes, want praten met Kick is een feestje. En natuurlijk teken je dan een contract…’

Hij vangt op de wedstrijddag sponsors op, houdt een openingspraatje en geeft de opstelling door. En Van der Vall coacht ook het business-elftal (TOS-dreamteam) van FC Twente. Vaste grap: ‘Ik train ze op de roltrappen van V&D.’ Je ziet het niet aan hem, maar het auto-ongeluk van 1997 (waar hij zwaar hersenletsel opliep) laat nog steeds zijn sporen na. Elke veertien dagen krijgt hij een paar injecties in zijn hoofd. ‘Nee, zelf spelen zit er helaas niet meer in.’

Als je als bezoeker van De Grolsch Veste dit seizoen alleen maar naar de grasmat keek, kreeg je al op je lazer. Er hingen lampen boven, ze waren er druk mee, maar de mat gaat eruit, alles wordt afgegraven en dan komt er een nieuw veld. Vorige week speelde ik met een journalistenteam in De Grolsch Veste tegen het Dreamteam van Kick. Het werd 3-3, volkomen onbelangrijk. Ik zat op de plaats van McClaren, ik stond waar Perez het hele seizoen stond, ik keek naar boven en stelde me het stadion helemaal vol voor. Ik had er overigens alle tijd voor, want ik vind voetbal geweldig, maar kan er zelf werkelijk niets van. En ik keek naar Kick die een paar meter verderop zijn dreamteam coachte. Daarvan heb ik misschien die zondag nog wel het meeste genoten….