De hele wereld is schuldig, behalve De Vries

Ik ben erg nieuwsgierig naar het jaarverslag van Koninklijke Ten Cate in Almelo. Het bedrijf presenteerde eerder deze week een winstgroei van ruim 26 procent (over 2007 ten opzichte van 2006) en dat is maar nipt hoger dan de eigen voorspelling van 25 procent. Als die niet was gehaald, had het bedrijf een winstwaarschuwing de deur uit moeten doen, met alle gevolgen van dien voor het aandeel, dat net weer een beetje opgekrabbeld is na een diepe duik. En aangezien bestuursvoorzitter De Vries zelf redelijk afgetankt is met aandelen van zijn eigen bedrijf heeft hij dus alle belang bij een hoge koers. Het leverde enige tijd terug zelfs een genante vertoning op in de studio van RTV Oost toen De Vries kwaad de beurscommentator van de Rabobank verantwoordelijk stelde voor de gevolgen van de aanbeveling ‘verkoop’ van het aandeel omdat de Rabobank weinig toekomst ziet in het aandeel.

Een paar jaar geleden heb ik flinke ruzie gehad met de vroegere topman Driessen van Wavin. Ook zo’n nagemaakte. Die heeft ooit gezegd dat onder zijn bewind geen verlies gedraaid zou worden. In het jaar dat hij een piepklein winstje maakte, heb ik de jaarverslagen eens naast elkaar gelegd en kon je vrij gemakkelijk zien waar de afwijkingen in dat jaar zaten om de gekunstelde winst te krijgen.
Of Ten Cate ook boekhoudkundige trucs nodig had om de winstvoorspelling te halen, leert wellicht het uitgebreide jaarverslag. Een paar jaar geleden maakte de accountant overigens al eens een aantekening over het waarheidsgehalte in het jaarverslag van Ten Cate.

Ten Cate haalt veertig procent van de bijna negenhonderd miljoen omzet uit de Verenigde Staten. De Vries liet weten dat een mogelijke Amerikaanse recessie geen invloed zal hebben op de omzet over 2008. Maar opvallend genoeg weigerde hij nu een winstvoorspelling te doen. Zal wel niet meer mogen van zijn nieuwe CFO of van de commissarissen.

In de afgelopen jaren hing over Ten Cate een grauwsluier als gevolg van de claim van het vroegere Textielgroep Twenthe waar De Vries een duistere afspraak mee had gemaakt. Nu die claim eindelijk van tafel is, wordt het bedrijf gedupeerd door belastingsores van De Vries; hij wordt ervan beticht halverwege de jaren negentig malversaties te hebben gepleegd met de aan- en doorverkoop van Spinnerij Nijverdal. De winst die De Vries in zijn zak gestoken schijnt te hebben, dook ineens op Zwitserland. Bij een veroordeling zal De Vries moeten opstappen, het bedrijf in vertwijfeling achterlatend, want De Vries heeft in de afgelopen jaren heel nadrukkelijk zijn stempel gezet op Ten Cate. En niet op een slechte manier overigens. Iedereen (binnen en buiten het bedrijf) die over de mogelijke belastingfraude van De Vries praat, wordt in de ban gedaan. Zijn vrouw schijnt een zenuwinzinking nabij te zijn, zijn kinderen worden er op aangesproken. Vroeger werd de boodschapper onthoofd. De Vries hangt die gedachte nog steeds aan. De hele wereld is schuldig, behalve hij.