Erve Kuiper

Mijn vader was een groot fan van Hennie Kuiper. Ik had hem beloofd met hem naar het Hennie Kuiper Museum te gaan aan de Schotbroekweg in Denekamp. Niet toevallig ook het huis waar Hennie opgroeide. Er is nu een museum; boer Erik vertelt over Erve Kuiper met de dieren, het zelfgemaakte ijs, de melkstal en de mestvergister die hij zelf bouwde met een aantal boeren uit de buurt. Erik was er even niet dit weekend en ik las op de borden dat op deze boerderij zestig procent minder nitraat-uitstoot is en dertig procent minder ammoniak. Klinkt mij goed in de oren, maar ik heb er geen verstand van. Henny laat mij de varkens zien, de koeien, hij vertelt over het zelfgemaakte ijs. Vast heel mooi, maar ik ben vooral gebiologeerd door de shirtjes, fietsen, bidons en andere zaken uit het wielerleven van de grootste Kuiper aller tijden, Hennie…. Op de eerste verdieping.

Met aandacht en kennis van zaken opgesteld. Krantenknipsels en foto’s met Kuiper in een bepaalde trui die daar dan weer ‘in het echt’ naast hangt. Als je de tijd neemt, kun je uitgebreid van wielerverslagen (radio –en televisie) genieten uit vervlogen tijden. Over Hennie natuurlijk, de koersen die hij won, de beroemde lekke band…. Je kan zelf de bekers vasthouden die hij heeft gewonnen. Er is een kleine bibliotheek met bijkans alle wielerboeken die zijn verschenen. En o heerlijk, de fietsen uit de Tour, zijn eerste fiets, de fiets waarmee hij in 1972 de Olympische Spelen won…

En voor mij het allerleukste, Hennie geeft mij een tour door zijn museum. Een paar keer denk ik die middag aan mijn vader met wie ik vroeger naar de Tour op televisie keek, speciaal voor Kuiper, want dat was volgens mijn vader een gewone hardwerkende man. En toen ik ooit Kuiper bekritiseerde in een televisieprogramma heeft mijn vader weken niet met mij gesproken. Dat zal hij nu nog iets langer volhouden, want hij is van de zomer overleden zonder ooit Kuiper een hand te hebben gegeven of verliefd naar zijn fietsen te hebben kunnen kijken…. Dat heb ik dus maar voor hem gedaan.