‘Ik wil je zelf melden dat we van de beurs afgaan’

Ja, ik ben verbaasd dat Koninklijke TenCate uitgerekend nu van de beurs gaat. Ik zou zeggen, had het wat eerder gedaan. Bij de laatste aandeelhoudersvergadering werd op zijn minst gesuggereerd dat bestuursvoorzitter Loek de Vries volgend jaar met pensioen zou gaan, maar niets is minder waar. Nou kan ik mij De Vries achter de geraniums ook niet echt voorstellen, want de veer waarmee hij elke dag wordt opgewonden is nog veel te sterk.

Bij BNR Nieuwsradio werd maandagochtend gesuggereerd dat de dé-listing, zoals dat zo mooi in het jargon heet, ingegeven is door de tegenvallende beursresultaten van de afgelopen jaren. Zo meldde de beursman die geïnterviewd werd, TenCate is De Vries en De Vries is TenCate. Dat herken ik zeer. De Vries laat zich niet alles aanleunen; ik ook niet. Dat is, kort gezegd, de reden waarom we de afgelopen jaren een buitengewoon labiele relatie hadden. We gingen van akkefi etje naar akkefi etje.

Tot een paar maanden geleden Heracles-voorzitter Jan Smit mij aansprak en vroeg wanneer dat gezeik tussen De Vries en mij nu eindelijk eens ophield, hij gaat zowel met De Vries als met mij vriendschappelijk om. ‘Wees de verstandigste, bel hem. Hij wil ook graag met jou om tafel.’ Daar geloofde ik vrij weinig van, maar ik heb gebeld en een paar dagen later zat ik al bij hem (De Vries dus) thuis. Mooi huis, leuke vrouw, maar dat wist ik al. Eigenlijk is dat de belangrijkste reden dat ik überhaupt belde, want als je zo’n leuke vrouw voor langere tijd aan je kunt binden, dan moet je wel een beetje deugen, is mijn mening.

Alles hebben we uitgepraat bij een paar bakken koffi e. Met dien verstande dat we nog steeds heel verschillend over een paar zaken denken. En we maakten de afspraak dat De Vries pakweg een half jaar later weer eens bij mij in de uitzending zou komen. Ik voelde me de afgelopen maanden weer aan het lijntje gehouden en kreeg weer bijna ruzie met De Vries toen ik hem verweet dat hij maar beter eerlijk kon zeggen dat hij niet wilde of durfde. Dan zijn we klaar, dan vraag ik niet meer.

Maandagochtend – dan ben ik nooit op mijn best – wandelde ik naar de douche en … telefoon. Jezus, het is kwart voor acht! De Vries. ‘Nee’, zeg ik: ‘wat heb ik nou weer fout gedaan?’ De Vries: ‘Ik wil je zelf even melden dat we van de beurs afgaan. Dat is ook de reden dat ik niet eerder kon toezeggen te komen. Als jullie willen, kom ik zaterdagin jullie programma’. Graag mijnheer De Vries.