Het verhevene van linkse activisten is beangstigend

Nummer 28 – 2014

Hoewel mijn vader mij afgelopen weekend nog eens voorhield dat hij op één uitzondering na altijd Partij van de Arbeid heeft gestemd, moet ik weinig meer hebben van het linkse front. Het maakt niet uit of je door de kat of de hond wordt gebeten, en linkse en rechtse dictaturen blijken wereldwijd qua misdadigheid niet voor elkaar onder te doen, maar dat toontje van links, die arrogante zelfingenomenheid, dat gelijkhebberige, ik heb er nog maar weinig mee. Bovendien blijkt de kogel keer op keer van links te zijn gekomen. Het verhevene dat linkse activisten zo typeert is beangstigend. Volkert was werkzaam voor de Vereniging Milieu-Offensief en moest volgens eigen zeggen wel schieten op Pim Fortuyn, hij moest Nederland redden…. Een dergelijke houding etaleerde ook René Roemersma toen hij als enige RaRa-activist ooit werd veroordeeld. Uit zijn gedrag in de rechtbank bleek dat hij schijt heeft aan onze democratie en rechtspraak. Roemersma en zijn vrinden deinsden niet terug voor bomaanslagen op Shell-stations en Macro-vestigingen om die bedrijven te dwingen uit Zuid-Afrika te vertrekken; in 1990 deden ze Oldenzaal aan (marechausseekazerne) omdat ze ook het asielbeleid niet vonden deugen. Opsporingsinstanties hebben een tijdlang gedacht dat de voormalige Markelose parlementariër (GroenLinks) Wijnand Duyvendak één van de leiders was. Ook al omdat Duyvendak (ooit lid van de kraakbeweging, de antimilitaristische actiegroep Onkruit, het comité Shell uit Zuid-Afrika en directeur van de Vereniging Milieudefensie) in zijn biografie Klimaatactivist in de politiek erkent ingebroken te hebben bij het ministerie van Economische Zaken. Die openbaring leidde overigens tot zijn vertrek uit de Tweede Kamer. Jarenlang doneerde ik aan Greenpeace. Het gezeik rond de Brent Spar (een olieopslagboei voor shuttletankers was door de aanleg van een onderzeese pijpleiding overbodig) heeft mij doen besluiten mijn lidmaatschap op te zeggen: eigenaar Shell wilde het ding naar de diepzee laten zinken, Greenpeace wilde dat het op land afgebroken werd. Ik heb toentertijd Shell-stations gemeden op verzoek van Greenpeace. Onafhankelijk onderzoek toonde het ongelijk van Greenpeace aan… Greenpeace wilde gewoon geen andere argumenten horen. Dat zelfde gevoel heb ik nu weer bij Natuurmonumenten als het gaat om de Luchthaven Twente. Uit onverdachte hoek is dat gedoe over het kappen van heel veel bomen weerlegd: het klopt gewoon niet. Natuurmonumenten heeft de officiële rapporten gekregen, maar ook deze club weigert terug te komen op een eerder ingenomen standpunt. Voorstanders van de luchthaven mogen gezien op het meedogenloze verleden van de linkse kerk nog blij zijn dat ze er vooralsnog zonder kleerscheuren vanaf gekomen zijn…