Jezelf en anderen gelukkig maken

In het kort
Naam: Steven Zwerink
Leeftijd: 30 jaar
Opleiding: Commerciële Economie
Afgestudeerd: 2004
Website: www.digitalnomadz.nl

Je droomt er van: na je studie de wereld rondtrekken, andere culturen leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten. Je knippert een paar keer met je ogen: leuke baan, partner, wellicht al een kind en je kijkt rond voor een twee-ondereen-kap. Steven Zwerink (30) doet waar anderen van dromen. “Strip alles even weg en vraag je dan af: Wat zou je het allerliefste doen met dit leven?”

Hij komt uit een onderwijsgezin, maar dat heeft volgens hem niets met zijn reislust te maken. Als tiener zocht hij het gezag zelfs op. Hij zat op een school waar het studiehuis werd ingevoerd. “Niets voor mij. En voor de rest ook niet: zeventig procent bleef zitten.” Hij stapte over naar het stevig religieuze Ichtus (nu Bonhoeffer) waar orde, regelmaat en tucht hem aan zijn havo-diploma hielpen. Deed Commerciële Economie op Saxion. Aan de universiteit van Tilburg (Marketing Management) werd zijn alter ego wakker: “In die tijd heb ik ook professioneel hardgelopen, een tijd in Amerika gezeten voor DSM en mooie symposia georganiseerd. In die periode ontdekte ik dat er meer in het leven is dan school.” Samen met vriendin Diane is Steven Zwerink nu achttien maanden onderweg. Het oorspronkelijke plan was een
jaar uit te trekken om Midden- en Zuid-Amerika te ontdekken. “Diane heeft in 2001 stage gelopen bij Volkswagen in Puebla, Mexico. Ze kent het land en spreekt de taal en wilde daarom graag beginnen in Mexico.”

Volkswagenbus

Ze hebben zo’n ouwe Volkswagenbus op de kop getikt en daar wonen ze in. “Niet altijd, we hebben ook drie maanden in een mooi hotel gezeten in een dorpje ten noorden van Acapulco. Voor dat hotel hebben we een nieuwe website gemaakt. We hebben ook Engelse les gegeven aan de werknemers van de hotels daar.” Steven heeft letterlijk huis en haard verkocht en alles achtergelaten. Hij is zelfs uitgeschreven uit Nederland. “Bij mijn ouders staat op zolder een kartonnen doos met wat spullen van mij.” Er zijn geen plannen om te zijner tijd weer naar Nederland te komen om te settelen. Op hun blog uiten ze hun afkeer van pensioen, verzekeringen en koophuis : ‘valse zekerheid’. Trouwen gaan ze inderdaad, als ze weer terug zijn in Acapulco. “Over vijf jaar reizen we helemaal gelukkig met, hopelijk, twee en misschien wel meer kiddo’s de wereld rond. Ik kan van een afstand naar mezelf kijken, naar Nederland en naar m’n oude leventje daar en de leventjes van de mensen om me heen. Naar wat ik had en waarmee ik ben opgegroeid. Naar wat van mij verwacht werd. Daar snakken wij allebei totaal niet naar. Daar worden we allebei een beetje misselijk van, als we daar aan denken. We hebben ontdekt dat we samen op zo’n bijzondere manier kunnen leven, daarbij andere mensen zo gelukkig kunnen maken.” Dagelijks krijgen ze mailtjes van mensen die Steven en Diane als voorbeeld zien. “Die zeggen: dankzij jullie heb ik deze keus nu eindelijk durven maken.”

Gelukskunde

De missie van Steven en Diane is zichzelf en anderen gelukkig maken. “We ontmoetten een man in San Christobal de las Casas, met een mountainbikeverhuurbedrijfje – we zijn allebei fervente sporters, mountainbikers – maar niemand kende zijn bedrijf. In ruil voor het reviseren van de motor van onze bus hebben wij voor hem een website gebouwd. Dat is onze missie, mooie dingen te doen.” Steven is enthousiast over de aanstelling van een docent Gelukskunde bij Saxion. “Dat hebben wij omarmd. Tijdens mijn studie hier heb ik nauwelijks verder gekeken dan studiepunten. Er is zoveel moois dat je in die tijd kunt ontwikkelen, waarbij je jezelf ook de hamvraag kunt
stellen: wat kan ik dan doen voor iemand anders? Ik pretendeer trouwens niets. Als we met z’n allen in zo’n Volkswagenbusje rond gaan rijden, dan is het eind zoek.” Voor de Summerschool of Entrepreneurship van Saxion gaan Steven en Diane deze zomer een week lang aan de beste ondernemers van Saxion lesgeven. Ze adviseren bij het plannen maken en het bedrijven starten. “Ik claim niet dat ik het Walhalla of het Nirwana heb gevonden. Ik denk wel dat ik mensen warm kan maken en kan zeggen: stop alsjeblieft met wat je aan het doen bent. Niet zozeer omdat ik denk dat ik het beter weet, maar omdat wij hebben ervaren dat je radicale keuzes moet maken, die vaak helemaal niet zo radicaal zijn. En dat de beren die je op de weg ziet vaak helemaal geen grote beren zijn. Ik hoop dat we de mensen die op het randje zitten, die net als jij aan het begin van het gesprek zei, ‘Ik wou dat ik het zelf gedaan had’, dat we die kunnen raken en overtuigen. Ik merk wat het met ons gedaan heeft. Dat je die energie die je hebt van je twintigste tot je zestigste goed gebruikt. Van zoveel mensen kun je misschien zelfs zeggen dat het een ‘wasted life’ is. Een vriendin van ons werd getroffen door een hersenbloeding toen ze 28 jaar was. In de straat van mijn ouders is onlangs een man van 62 jaar met pensioen gegaan. Hij blijkt nu een klein vlekje op de long te hebben.”

Silicon Valley

Steven en Diane hebben het geluk van een goede opleiding, goede gezondheid en ouders die indien nodig zullen helpen. Als het gevoel van settelen zou opborrelen, kan daar gemakkelijk aan worden toegegeven. Sterker: “We kwamen in Mexico twee headhunters tegen. Die reden in zo’n zelfde busje als wij. Ze waren aan het headhunten voor bedrijven als Google, Yahoo en Apple. Zij zeiden: Als je wilt, zit je morgen in het vliegtuig naar Silicon Valley. Bij Google zitten ze te springen om mensen als jullie. We waren er heel snel over uit. Het staat zelfs niet in onze top-honderd.” Een jaar zouden ze uittrekken voor Latijns- Amerika. Alleen over Mexico doen ze al anderhalf jaar. Om over Noord-Amerika, Azië en Australië nog maar niet te spreken. “Dat staat zeker in de planning. We gaan er open in en de dingen die we tegenkomen en die goed voelen, daar geven we ons volledig aan over.” Helemaal geen slechte ervaringen gehad? “Nee, eigenlijk niet. Of het moeten die politieagenten zijn die proberen af en toe wat geld te verdienen aan ons in wie zij onwetende toeristen denkten te zien.” En zijn opa is overleden – hij was niet bij de begrafenis. “Zelfs oma, die nog leeft, was daar niet kwaad over.”