Dochters: Ook ik ben dus zo’n zeikerd die zijn kinderen adoreert

Nummer 12 – 2013

Mijn dochters (21 en 23) zijn eerder ondanks dan dankzij mij succesvol. Ik ben niet zo goed met kinderen. Toen mijn toenmalige echtgenote en ik langzaam maar zeker richting de dertig gingen kwamen er kinderen. Het werden twee meiden, dus ik zal wel een slapjanus van een vent zijn, want die krijgen zonen, zo luidt het gezegde. Veel vrienden en familie kregen ook kinderen. Ik ben dus niet zo goed met kinderen, voor mij is elk hoopje slaperig leven even schattig. De meest waanzinnige foto’s en video’s heb ik voorbij zien komen van ouders die allemaal een Jezus hebben gebaard. De mooiste, de beste, de slimste, de leukste… tuurlijk. Ik heb mee gepuft, consultatiebureaus bezocht waar belangstellende verpleegkundigen het over het onderkantje hadden als ze over de vagina spraken.

Mijn definitieve afkeer van het onderwijs heb ik gekregen toen ik een tijd als participerende ouder in de medezeggenschapsraad van zowel de basisschool als het voortgezet onderwijs van mijn dochters heb gezeten. Het gaat nergens over en als het wel ergens over gaat, wordt het niet besproken. En ze liegen echt alles aan elkaar om maar niet slecht in de krant te komen. Rotvolk. Mijn oudste dochter lijkt op haar moeder en zonder enig probleem haalde ze in zes jaar haar gymnasiumdiploma, haar bachelor in culturele antropologie, haar rijbewijs. Mijn jongste is een slow starter, was volgens dat vreselijke Bataafse Kamp in Hengelo hooguit goed genoeg voor het vmbo, maar haalde dus in zes jaar haar Atheneumdiploma en (binnen drie jaar!) haar bachelor in psychologie. Als het in juni zover is, ben ik voornemens al die zelfingenomen sukkels van de Bataafse Kamp uit te nodigen bij de Universiteit Twente. Want als je je kinderen op een school inschrijft, is zo’n beetje alles mogelijk, maar als het puntje bij paaltje komt, moest ik bijna dreigen en heel onaardige dingen zeggen om mijn dochter, die nota bene door haar docente werd geadviseerd, ook echt op het Atheneum te krijgen. Zoals gezegd: rotvolk. Mijn oudste dochter pakt de draad weer op in september met een masterstudie in Amsterdam. Welke? Geen idee, maar zolang die meiden studeren moet ik in heel veel bladen stukjes schrijven en bij feesten en partijen de directeur interviewen om de maandelijkse betaling rond te krijgen. Het gaat om echt geld…

Tijdens haar studie culturele antropologie liep mijn oudste dochter stage in Guatemala. Daar leerde ze vlekkeloos Spaans spreken en ontwikkelde ze haar interesse in andere landen en beschavingen. Ze is een paar maanden naar Amerika geweest, daar kon ik nog wel mee leven, maar nu doet ze ontwikkelingshulp in Malawi in een gebied waar stroom een luxe is, toiletten gaten in de grond zijn en internet iets van Mars. Ze schrijft haar belevenissen via http://kimmedendorp.be-more.nl/message/1/eerste-indrukken.
Als u een berichtje achterlaat trakteer ik op een biertje bij De Tropen (Enschede) of de 2Wezen (Hengelo). Weet u, ik ben dus ook gewoon zo’n zeikerd die zijn kinderen bijkans adoreert.

Jan Medendorp