Het schaap van Dennis Verdriet en andere verhalen

In het kort: Dennis Verdriet

Naam: Dennis Verdriet
Leeftijd: 29 jaar
Functie: directeur/eigenaar Go Planet,
Fresh Today en Catering Enzo
Opleiding: Small Business
Afgestudeerd: 2008

Ze zijn de zesde exploitant van Go Planet, dat ooit onder de naam Miracle Planet dé uitgaansboulevard van het oosten des lands had moeten worden. De Enschedese ‘hoogleraar horeca’ Ben Lutke Veldhuis en zijn jonge kompaan Dennis Verdriet zetten hun schouders eronder. Het is de laatste kans voor het complex.

Ben Lutke Veldhuis en Dennis Verdriet kwamen elkaar vaak tegen op feesten en partijen. Lutke Veldhuis was cateraar en Verdriet verkocht fruit en smoothies (zuivel-met-fruit-drankje). Een aantal jaren geleden sloegen ze via het bedrijf Catering Enzo de handen ineen bij FBK, CSI en de beurzen in het Expo Center in Hengelo. Het werd een groot succes, tot Hans Lesscher bekendmaakte dat hij van het Expo Center zijn hoofdkantoor (Lesscher IT) wilde maken. Beurzen waren daarmee verleden tijd. Een aantal puzzelstukjes vielen op hun plaats. De eigenaren van Go Planet (André van Leeuwen, Guus Brandriet, Harry Kuipers, René Kuipers en Elizen Vastgoed) hadden Lutke Veldhuis al eerder gevraagd naar exploitatiemogelijkheden van Go Planet te kijken. En toen de beursorganisaties hoorden dat er voor hen geen toekomst meer zou zijn in Hengelo vroegen ze Lutke Veldhuis naar alternatieve locaties. Go Planet was op dat moment niet geschikt voor grootschalige beurzen. “Veel te hokkerig.”

Vastgoedwereld

Met de eigenaren werd gesproken over verbouwen. Dat waren niet de allerfijnste gesprekken, want de vastgoedwereld lag uitgeteld op zijn rug. De eigenaren hadden ongetwijfeld diep in hun hart spijt dat ze er ooit waren ingestapt en het allang afgeschreven als een mislukte investering. En om er dan weer geld in te steken… Maar Ben Lutke Veldhuis en Dennis Verdriet doen zelf ook financieel mee. Over geld praten met Lutke Veldhuis en Verdriet is zoiets als een slak koffie leren zetten. Maar na enige tijd wordt duidelijk dat er toch weer voor vele tienduizenden euro’s is vertimmerd in de hal die nu bijna tienduizend meter beursoppervlakte telt en dat er met de organisatoren van vrijwel alle beurzen – van de Huishoud Hobbybeurs tot Pasar Malam en van hippische evenementen tot het circus – langjarige afspraken zijn gemaakt waarbij de huur langzaam wordt verhoogd. Lutke Veldhuis en Verdriet moeten natuurlijk netjes maandelijks huur betalen aan de eigenaren en ook dat is oplopend. Het grote geld moeten ze verdienen met de catering tijdens beurzen en evenementen.

Vers fruit en smoothies

De vader van Dennis Verdriet was een traditionele groenteboer. Zoonlief zag een andere toekomst voor zichzelf. “Ik zag mezelf niet achter een groentekraam staan, dus toen ben ik de boer opgegaan met smoothies en fruitsalades. Daarvoor heb ik het bedrijf Fresh Totday opgericht. Ik ben begonnen op de Weerselose markt. Op die rommelmarkten heb ik duizenden bakjes fruitsalades verkocht.” Hij werd een bekend gezicht op festivals en evenementen. “Op een gegeven moment was ik op dat vlak de grootste in Nederland.” Tegenwoordig levert hij vers fruit aan zorginstellingen, ziekenhuizen, onderwijsinstellingen (waaronder Saxion) en tankstations. Vroeger maakte Verdriet alles zelf, maar ook die tijd is geweest. In Apeldoorn bij Otten AGF (wat staat voor Aardappelen Groente en Fruit en waarvan Verdriet mede-eigenaar is) worden de bestellingen klaargemaakt en vanaf vijf uur in de ochtend bij de 180 klanten in het hele land met busjes bezorgd.” Zelf is hij er naar schatting nog maar een uur of vijf per week mee bezig.

Small Business

Dennis Verdriet is geboren en getogen in Enschede. Eerst haalde hij zijn mbo-diploma. “Ik was vroeger nogal onhandelbaar, vond alles leuker dan school.” Daarna volgde de versneld ROC Detailhandel zodat hij zich kon inschrijven voor Small Business bij Saxion. “Ik wilde ondernemer worden, was al ondernemer en dacht dat deze opleiding nog wat aan mijn kennis kon toevoegen.” Dat bleek ook zo te zijn, want toen hij samen met zijn partner in Go Planet wilde stappen, wilden verschillende partijen wel heel graag een businessplan zien. “En dat heb ik geleerd bij Small Business.” De partners vullen elkaar aan. “Je kunt rustig zeggen dat als Ben er niet was geweest ik niet had kunnen instappen bij Go Planet, maar als ik er niet was geweest, Ben het ook niet had gedaan.” Met Saxion heeft hij als leverancier nog wel eens contact. Verder is hij een paar keer gevraagd een gastcollege te geven (“geen tijd”). Na een akkefietje wordt die kans overigens steeds kleiner. “Ik werd gevraagd een offerte te maken voor de catering van de HOI, de introductieweek. Ik heb commercieel het beste voorstel gemaakt, maar ik kreeg de klus niet omdat ze een samenwerking hebben met FC Twente en Ata. Dat kan toch niet waar zijn, dacht ik. Ik had bussen geregeld, artiesten, alles. Ik dacht: eerste feestje voor ons bij Saxion, we gaan knallen. Word ik op het laatste moment teruggefloten.”

Afbreekbaar toiletpapier

Maar over de opleiding niets dan lof. Hij vertelt met smaak over zijn eigen minionderneming Pavabo. “Dat is Spaans voor ‘afbreekbaar’ of zoiets. We hadden toiletpapier ontwikkeld voor gevangenissen. Gevangenen gooien soms hele rollen toiletpapier in de wc waardoor die verstopt raakt. De gedetineerden kregen vijftien velletjes van ons papier. We hadden uitgerekend dat dat genoeg was om de billen af te vegen en dat het toilet dan niet verstopt zou raken. Weet je dat ons toiletpapier nog steeds wordt gebruikt in sommige isoleercellen? We moesten ons product een keer laten zien tijdens een evenement in de Orangerie in Apeldoorn.” Maar de heren schaamden zich eigenlijk een beetje voor hun product. “Ik stelde voor ons als bakkers van de bakkersopleiding voor te doen en eigengemaakt appelgebak te verkopen. We kochten een paar dozen diepvriesgebak.” De man verdienden ze een leuk zakcentje en ze kregen nota bene nog een creativiteitsprijs ook. “En we werden dat jaar nog de op twee na beste mini-onderneming, met dat wc-papier.”

Schaap

Met het eierspel vestigde Dennis Verdriet zijn naam definitief. Studenten kregen een ei dat ze moesten ruilen tegen steeds een ander product. Aan het eind van de dag won degene die via alle ruilhandels het meeste voor zijn ei had gekregen. Linkmiegel Verdriet deed de hele dag niets, stapte aan het einde van de dag naar een schapenboer die hij kende, ruilde zijn ei voor een schaap en liep daarmee de school binnen. Verdriet en zijn vrienden wonnen de wedstrijd. Sindsdien staat in de reglementen dat het verboden is levende dieren in het spel te betrekken. Grijnzend: “Mooi toch?”